top of page
Terra
A me tarra


Da issi piaghji fiuriti à i cimi altani 
Da u branu chì sbuccia à vaghjimu infiaratu 
Da i tempi landani à chì sarà dumani, 
Chì maì un cumpiessi di cantà u to fiatu 
O la me tarra.


Hè quidda di l'antichi à u visu in sudori 
Suminendu di granu i custeri è i piani, 
Arrizendu i muri è quissa cun amori, 
Da fà chì ogni ghjornu ci sia casa è pani,
Hè quidda di u cummunu o tutu hè a tutti, 
Da a donna, u ziteddu è u vechju malatu, 
A chì si chjama à l'aiutu ci hè vinti mani ufferti, 
Spirendu chì dumani sarà forsi à un altru.
Hè quidda di u prisentu cridendu cun fervori 
Chì si pò capà quì ùn sò vani paroddi 
A quali vuleti dà un antru imperatori 
Edda rispondi sempri di u nome di Paoli 
O la me tarra.


Quidda di lissu lucali chì cascava in pulvina 
L'omi si sò pisati pà fà fumà u forru 
Chì mai ùn fussi detta chì tuttu và in ruina 
Issu fumi hè da tutti l'ora di u ritornu
Hè quidda di dumani francata da u mali 
Sarà à modu nostru è di virdu antichi 
Fora di i paradisi detti artificiali 
Chì l'eternu ci auiti da vincia issi castichi. 


I me rimi è a to' chitarra


A u spuntà di u branu, 
Quand'edda canta a zitedda 
Una sìmplicia riturnedda 
Fatta di dui parolli 
E un'arietta di cialamedda. (bis) 


Per un paese muntagnolu 
Di quiddi ch'un volini mora, 
Induva ci hè sempri u batticori 
E l'inernu un fumaghjolu 
Chì sparghji vita à tutti l'ori. (bis)


I me rime è a to' chitarra 
Si marìtani à ogni venti 
Pìgliani stessi currenti 
Quandi u cori s'infiara.
Quandu si movi a natura 
U svegliu di u talaveddu 
Una spiscia, un fiumiceddu 
Quandi a farfalla graziosa 
Fallendu di u celu 
Si posa nant'una ghjambella. (bis) 


Per un prighjuneru luntanu 
I pueti incatennati 
Per i nucenti chì sò ammazzati 
Per a dignità di l'omu 
E tanti pòpulli ligati 
Da u pientu aduluratu.
Ripigliu. 


L'Altu silenziu


Quand'eddu spunta u soli da i cimi immaculati 
E chì d'ogni fumaccioli i monti sò spurgulati 
Duii muvri soli soli insemi sò attipati.
In a tarra di l'altu silenziu, eiu sò natu, 
A fà u viaghju supranu eiu ti chjamu.


Fianc'à fiancu è u pianu pianu, ripìglianu l'alturaghja 
Da i vali di u Mànganu, sin'à a serra cimaghja 
Versu l'eternu supranu quellu di l'alta nivaghja. 


Ripigliu
Còrrini nanta i pianuri middi fiumiceddi chjari, 
L'acceddu cogli l'annuri è chjama i so' cumpari 
Mezz'à l'elpi di virduri paci l'agneddu in i sarri.


Ripigliu
A u cori di u nivaghju in'a conca di friscura, 
Nasci u fiori di Maghju, si spechja in l'acqua pura 
Chì u muntesi in viaghju eni è frisgia in burdura.
Ripigliu 

​

L'anima di l'acqua


Nùn mi stintii tandu, chì eri fior' di branu, 
Da lumi chì sì movi, tannacquavu li prati, 
T'allisciavu purtantu, scoliu tenebrosu, 
Tì rinfrescavu pullonu, à frondi spinzerati.


Avà ti sentu, a sai, ancu di li me ochji !
T'amavu è curriu ind ‘è funtani scherzosi, 
Trà prunulaghji ardenti à dolci pianu sbuccà 
In piaghja di vaghjimu cì vole chè mi riposi, 


Chì lu to' granu, oramai, e ghjuntu à maturà.
A stu mari d'eternu t'addunisci, ò cara !
Forsi socu stanca di tantu amori dattu.
Mà mi lasci stracciatu è cecu di menta !


Omu nùn sà vede in' li nuli lu fiatu ; 
Sempri pinsendu à tè è sempri sè ingratu.
A to' notti, ò meu, sarà di sogni nera, 
Mà di piova è di soffiu ti saraghju aiutà. 


E dumani, à l'alba, fors' in tè spunterà 
Un omu più cuscenti, è un omu di più,
E serenu, à l'altri, purtarè li virtù. 


Lugliu 83


Di u vint' ottu di lugliu 
O chì ghjornu assignalatu 
Nì cudava pà i prati 
U facucciu spatrunatu 
U paesi di I Peri 
S'appruntava à l'assaltu.


S'infiaravani i lecci 
E nemenu i castagni 
E l'anticu buschettu 
Si sintiani i lagni 
Si vidia parta in fumi 
A somma di tanti travagli.


In fondu di i rughjoni 
Si sintia mughjà u ventu 
Da i poghji à i cantoni 
L'aria purtava spaventu 
E da sopra à i mattoni 
Rimori di tradimentu.


L'omi tutti adduniti 
Da vicinu o da luntanu 
A chì purghjiva l'acqua 
A chì a so frasca in manu 
Si battia pà issi machji 
Pà ùn senta u nostru affanu.


L'ùltimu d'issu scumpientu 
U ti mandu omu vanu 
Tù chì brusgi i nostri lochi 
E chì porti tantu danu 
Tema à Diu è l'omu fieru 
A quali tù brusgi u granu. 


Novi di Maghju


Novi di maghju , ghjurnata scura 
In u turmentu, è a bughjura 
Eroi corsi, ariditi è fieri 
Di u gran' Pasquali, i so guerrieri.


Da l'alta serra à u pianu 
Si muviva a cuscenza 
U cornu di a rivolta 
Sunava nova spirenza.


Pòpulu corsu, addisperatu 
Da u Signori, abbundanatu 
I patriotti, funi incappiati 
Nant' à u ponti, assassinati.


U frusteru sceleretu 
Sfracicendu a tarr' offesa 
Marturiendu i più veghji 
Senza nisuna difesa.


Lacrim' è pienti, sangui sbarzatu 
Ghjenti culpiti, à l'ultimu fiatu 
Forza putenti, à la cunquista 
Cù l'intenzioni culuniasta.


Mani cechi in viulenza 
Paisoli insanguanati 
Omi mandati in partenza 
Doni è ziteddi appiccati.


O chì l'invernu ti dessi a forza 
A annacquà, a terra corsa 
D' un sangui anticu, di a raghjoni 
Par ch' edda campi, a to' nazioni.


Nuvembri


Quandi a sera, casticatu 
Ti trovi ind'à to' stanza, 
Essendu disoccupatu 
Bench' ùn manchi di crianza
A l'abbughjà di a to vita 
Voli piantà li to passi.


Quandi ai travaddatu 
Tanti mani è tanti seri 
Par ùn essa cunfurtatu 
Cà dà prumessa è prighjeri


Ripigliu.
Quandi tali ùn pelegrinu 
Chì viaghja à l'arritrosa, 
Sbucchi nant' à un caminu 
Duv'e vatta a morti estrosa.


Ripigliu.
Mà pianta puru sti pienti 
Ti vèneni à u succorsu 
Tanti frateddi ardenti 
Di difenda u nomu corsu.
A l'albori di a to vita 
Viaghja à passi sicuri, 
Di diffenda u nomu corsu. 


Puesia

​

A l'orizonti infiarati 
Da l'accendita crudelli 
Lagni brioni è scunpienti 
Tòmbani tanti frateddi.


Sighjuzeghjani i populi 
Nant'a tarra sanguinosa 
Piègnani qualchi suredda 
Un figliolu, una sposa.


Puesia rinfresca l'aria 
Di issi lochi ghjastimati.
Rimori di i stacchetti 
Chì ven'à pista u chjassu 


Ind' un passu militaru 
Fàcini tantu fracassu
S'aviccina a scarpata 
Sò centu sò deci milla 
Spavintèghjani issi lochi 
Ghjugni a varghja civila.

 
Ripigliu
E trèmani di paura 
Ind'i carciari aguastati 
I ziteddi miseriosi 
Ind'i so panni a varghja civila.


Casticati di natura, 
Eterni persecutati, 
A so ùnica scelta : 
Sottumissi ò ammazzatti.


Quand' eddi m'accurdarani…


Quand' eddi m'accurdarani 
chì sta terra hè a meia 
Quandu avaraghju ancu 
eiu u me paesi à mè,


Quandu mi rispitarani 
senza marchjami in coddu 
Quandu saraghju dinù 
patronu di i me lochi,


Quand' a me lingua anch' edda 
sarà para di a soia 
Quandu eiu dinù 
avaraghju a me scola,


Quand' eddi m'accurdarani 
chì sta terra hè meia 
Tandu serami amachi 
parchì saremi pari,


Quandu saraghju dinù 
fighjolu di i mei 
Senza vergogna più 
d'essa inferiori à eddi,


Quandu eiu vultaraghju 
ind' e mè à campacci 
Quandu ùn mi mugarà
più u so sapè supranu,


Quand' eddi m'accurdarani 
chì sta terra hè meia 
Quandu averaghju ancu 
eiu u me paesi à mè. 


Sonniu muntagnolu


Qual'hè ch'un hà sunniatu 
D'ess'un ghjornu un aceddu, 
Di bulà sempri più altu 
A a ricerca di i steddi.


Scuprendu sanna a natura 
A carrezza di l'aria pura, 
Basgiendu ancu a virdura 
Di i lochi i più oscuri.


Discitatu pà l'alba turchina 
Chì si batti cù l'horizonti 
A sgaghjà torna una via 
Pà u Rè soli trà i monti.


Mà azzicatu da u ventu 
Chì sdramina i so lamenti 
Senti risunnà tanti pienti 
L'anima trista di i surghjenti.


T'allegrani tutt'i tesori 
Di prati suminati à fiori 
A furesta piena à rimori 
Bagna a to' vista di culori.


Se tù ti ricunnosci ò corsu 
A l'acceddu di sta canzona 
Parti fieru carcu à passioni 
A l'assaltu di pinzaloni 
A scopra muntagni è nivoni.


Sucietà


Vogliu cuntà u passu di a me vita 
Una verità chì dici senza pietà 
U novu campà di a vechja sucietà 
D'antichi muntagnoli, d'antichi maghjaghjoli.


Hè persa a libertà pà ùn essa salvata 
A vera hà amazzata a nostra veghja razza 
Quaddru anticu di u vechju ritratu 
Ricordi di quiddi chì sò smariti.


Sò l'omu corsu ch'ùn voli micca mora 
Mezz'a à sucietà chì sgrana a me ora 
Di a vita è a morta, oghji voliu cantà 
Ciò chì si chjama a nova sucietà.


Prati di grani, sempri lavurati 
Nant' a tribbiera vi seti addurmintati 
Artisgiani antichi, seti stati affuccati 
Traditi à l'alba nova, seti stati annicati.


U lumi hà scambiatu l'ultima candella 
A zilia illuminata oghji si spingnia 
Pà lascià a piazza à u speghju chì parla 
E chì porta a nutizia di u mondu malatu.


Sò l'omu corsu chì campa a so' cultura 
Mezz' à a sucietà chì manghja è chì strughja 
L'anticu campà pà nova andatura 
Chì ricusa sempri a nova sucietà.


U fiumi a piaghja, u paesi chì canta 
U vechju è u ziteddu chì cùntani a so' gioia 
Muntagna sacra chì porta è chì tramanda 
U sonniu benettu ind' un locu maladettu.


Mà crescia u fiatu di a vera spirenza 
A nova libartà truvarà i so valori 
Cù a paci vultata di a nova cuscenza 
U lumi di u Signori splendarà di culori.


Sò l'omu corsu ch'un voli micca mora 
Mezz' à sucietà chì sgrana a mè ora 
Di a vita è a morta oghji vogliu cantà 
Ciò chì sì chjamarà : a nova sucietà.

​

​

bottom of page